Mallorca met de A groep
In juli 2017 tijdens de Marmotte werden de plannen gesmeed, we zouden in 2018 met de A-groep samen met de dames een weekje naar Mallorca gaan.
Cor zou de organisatie op pakken……….en ja dat heeft hij geweten.
Het eerste wat moest gebeuren was een datum prikken en daar ging het meteen mis, het reisbureau had de vliegtickets in de verkeerde week geboekt. Uiteraard werd dit door Cor rechtgezet.
Vervolgens belde het reisbureau op dat we met 10 personen vanuit Brussel zouden vertrekken en met 8 personen vanuit Eindhoven. Als compensatie voor deze fout zouden we met een busje naar het vliegveld gebracht worden.
Na een extra informatieavond bij Jan thuis moest alles wel goed komen.
Paul had de vlaai geregeld en Cor gaf uitleg over de geplande reis.
De groep bestond dit jaar uit:
Cor en Myriam
Paul en Amanda
René en Ria
Chris en Tiny
Peter V en Pauline
Hans en Lizette
Peter M en Jacqueline
Arno en Patricia
Jan
Robin
Dag 1:
Op zondag 15 april vertrok om 9.00 uur de eerste groep, 7 dames aangevuld met 3 heren, vanuit het Gelreplein in Linne naar Brussel. Nadat we op het vliegveld eerst een half uurtje in de verkeerde rij hadden gestaan (met bestemming China) gingen we om 13.00 uur de lucht in met bestemming Mallorca. De overgebleven 7 heren en Ria (van René) vertrokken om 13.00 uur richting Eindhoven waar ook zij om 17.00 uur de lucht in gingen richting Mallorca.
Om 17.30 uur kwam de eerst groep aan in Port de Pollenca en werd het hotel geïnspecteerd.
Goedkeuring al om, hier konden we wel een week doorkomen.
De tweede groep kwam om 21.00 uur aan en helaas was het buffet toen net gesloten, gelukkig was men nog zo vriendelijk om toch nog iets eetbaars op de tafel te zetten.
Maandag – dag 2:
Na het ontbijt werden eerst de fietsen rijklaar gemaakt. Rond 11.00 uur vertrokken we voor onze eerste rit, een korte route van 75 kilometer met 1.300 hoogtemeters naar het Noordelijkste puntje van Mallorca, Cap de Formentor, een vuurtoren op het uiterste puntje van Mallorca.
Het weer was de deze dag helaas wat minder (dit werd de rest van week overigens ruimschoots goed gemaakt).
Lekker inrijden was er niet bij want na een kilometer of 5 begon meteen de klim.
Het was direct duidelijk dat er behoorlijk wat verschillen waren als het gaat om de klimmerkwaliteiten.
Paul, René, Chris, Arno en Cor vormden de eerste groep, daarna kwamen Robin, Peter M, Peter V, Hans en Jan. Gelukkig werd er tijdens de beklimming op diverse plaatsen gewacht zodat we “redelijk” als groep het eindpunt (de vuurtoren) bereikten.
Hans had onderweg al laten zien dat ze vooral in de afdaling rekening met hem moesten houden.
De weg terug werd de groep wel behoorlijk uit elkaar getrokken, Paul en good old Cor waren niet te houden. Helaas begon het onderweg te regenen, zodat we met zijn allen besloten een hapje te gaan eten in de hoop dat het daarna droog zou zijn. Helaas hadden Paul en Cor besloten nog een extra klimmetje te maken, hierdoor waren ze wat later en kwamen doorweekt het restaurant binnen.
Het restaurant was overigens iets te sjiek voor 10 natte en bezwete wielrenners.
Na de pauze, de zon stond inmiddels weer strak aan de hemel, werd onze tocht vervolgd, 40 vlakke kilometers door een prachtig landschap. Helaas kreeg Arno halverwege zijn eerste lekke band. Gelukkig hadden we Cor bij ons, die Arno een spoedcursus banden wisselen gaf.
Na aankomst in het hotel werden het terras opgezocht, waar we ook de dames weer troffen. Ook zij hadden er een mooie dag op zitten, Port de Pollenca was verkend.
Na het avondeten werd er met zijn allen nog een wandeling langs de boulevard gemaakt en onder het genot van een goed glas bier de dag nog eens doorgesproken.
Dinsdag- dag 3:
Met 110 kilometer en 2.300 hoogtemeters beloofde dit een pittige dag te worden.
Na een paar kilometer kreeg Arno alweer zijn 2e lekke band, helaas had de cursus van
Cor van maandag niet veel nut gehad…..
De eerste 20 kilometer waren glooiend zodat we de benen goed konden losrijden.
Cor was nog niet helemaal opgeknapt van maandag en had wat last van zijn maag.
Na 30 kilometer kwam de gevreesde klim, circa 9 kilometer omhoog met wisselende klimpercentages en flink wat haarspeldbochten. Het was duidelijk dat deze berg voor een aantal van ons wel erg vroeg in het seizoen kwam, maar uiteindelijk viel hij voor meesten wel mee. Boven aan de top stond onze huisfotograaf Paul (hij had het meeste tijd en zuurstof over om foto’s te maken). Jan besloot de afdaling niet te maken en trok voor de rest van de dag zijn eigen plan. De rest maakte een schitterende afdaling, echter wel met de wetenschap dat iedere meter afdaling ook weer geklommen moest worden. Op de achtergrond, tussen de diverse heuveltoppen, zag je bijna constant de zee hetgeen het een geweldige afdaling maakte.
Nadat we bij de zee een heerlijke lunch hadden gehad begonnen we weer aan de klim. Het was een prachtige klim van circa 10 kilometer, maar tevens een hele zware klim. Hans was wat eerder vertrokken en Paul dacht dat ook Chris en René wat eerder waren vertrokken………echter die waren nog wat foto’s aan de zee aan het maken. Wat volgde was dat Paul de hele beklimming heeft lopen jagen op Chris en René, maar ze de top niet heeft kunnen inhalen……..
Na Paul, druppelde de rest binnen met Peter V. als laatste. Paul had hem zelfs betrapt op een klein stukje wandelen vlak onder de top.
Boven aan gekomen werd een lange afdaling ingezet naar ons hotel.
De dames waren deze dag met de bus naar Alcúdia geweest, een leuk plaatsje in het noordwestelijke deel van Mallorca. Alcúdia is het oudste plaatsje van Mallorca. Een deel van de stadsmuren is nog steeds in tact. Er werd flink geshopt en de dames hebben heerlijk tapas gegeten.
In de avond hebben we (helaas zonder Cor en Myriam, Cor was nog steeds niet helemaal lekker) heerlijk aan de boulevard gezeten en heeft Paul de eerste aanzet gegeven voor de afsluitende avond op zaterdag, waarover later meer).
Woensdag – dag 4:
Met zijn allen zijn we met de bus naar Palma de Mallorca, de hoofdstad van Mallorca, gegaan.
Eenmaal in Palma aangekomen werd er al snel een terrasje opgezocht.
Lopend door de stad kom je vele leuke winkeltjes tegen en zijn er tal van straatartiesten te bewonderen. Hoogtepunt in Palma is de Kathedraal La Seu, deze kerk uit de 13e eeuw kijkt uit op de Middellandse zee. Na een mislukte poging om met zijn allen ergens te lunchen op één van de zonovergoten terrassen werd besloten maar een pizzapunt op de hand te pakken.
Bij terugkomst in het hotel besloten Paul, Arno, Cor, Robin en uiteraard Peter M. alsnog een stukje te gaan fietsen. Arno kreeg alweer de 3e lekke band en uiteraard werd deze weer door Cor verwisseld.
De voorgenomen 50 kilometer losfietsen werd uiteindelijk flink knallen.
De overige heren besloten lekker met de dames aan het zwembad te gaan liggen.
Het zwemwater was overigens nog erg koud.
Donderdag – dag 5:
Deze dag zou met 125 kilometer en 2.500 hoogtemeters uiteindelijk de zwaarste dag worden.
Deze tocht zou ons langs de westkust omlaag voeren langs pittoreske dorpjes en prachtige uitzichten over de zee, waarna we met een bus terug zouden gaan naar het hotel.
Vanuit de organisatie kregen we 2 begeleiders mee. Het voordeel hiervan was dat we de eerste 25 kilometer lekker rustig konden inrijden, het tempo lag gemiddeld op circa 25 km per uur, hetgeen door velen als erg aangenaam werd ervaren.
Tijdens de eerste beklimming kreeg Robin materiaal pech, een kapotte spaak waardoor het er een flinke slag in het achterwiel zat. Met name in de afdalingen moest Robin het hierdoor wat rustiger aan doen. De verschillen in de beklimming waren aanzienlijk, maar de “snelle” jongens pasten zich moeiteloos aan en er werd iedere top geduldig gewacht.
Bij de vele beklimmingen zag je meestal het zelfde ritueel, Paul al roepend naar iedereen voorop, gevolgd door Chris met als een magneet achter zich René die hem geen meter liet gaan. Daarna volgde meestal onze stoempende Mollema, Arno. Robin zat achter het grote geweld. Daarna volgden de “niet” klimmers Peter M, Peter V., Hans en Jan.
Na circa 60 kilometer kwam “het punt of no return”, als we daar de afdaling in zouden gaan dan moest de tocht worden uitgereden. Uiteraard besloot de hele groep de tocht uit te rijden met de wetenschap dat we pas 1.100 van de 2.500 hoogtemeters achter de rug hadden.
Halverwege de lange afdaling stond een busje van de organisatie klaar en werd het wiel van Robin gewisseld. Na de afdaling volgde direct een mooie klim met wederom prachtige uitzichten.
Boven aan de klim werd bij een klein bakkertje een lekker “broodje” (half stokbrood) gegeten waarna de tocht weer werd voortgezet. Er volgden een aantal kortere steile klimmetjes, met soms percentages van 11-12%.
Ergens boven op deze klimmetjes was er een groot applaus voor Jan, die al zwoegend en met een wel heel zwaar verzet boven kwam. Na 125 kilometer eindigde de tocht in de haven van Peguera.
Na een welverdiend drankje op het terras werden we in een soort Skybus teruggebracht naar het hotel.
De dames hebben deze dag een mooie excursie gemaakt. Eerst een tocht met de bus naar een haventje aan de westkust, Port de Sa Calobra. De heren groep was hier dinsdag al geweest.
Met de bus omlaag was door alle haarspeltbochten niet echt prettig, maar de boottocht naar Port de Sóller die daarop volgde maakte veel goed. In Port de Sóller werd er lekker geluncht.
Daarna volgde een treinreis van 27 kilometer met een houten treintje dat in vroegere tijden gebruikt werd voor het transporteren van fruit. Het treintje loopt door de Serra de Tramuntana en de vallei van Sóller en biedt prachtige uitzichten.
In Sóller werd uiteraard weer flink geshopt waarna de busreis naar het hotel volgde.
Vrijdag – dag 6:
Wederom werd van de diensten van de 2 begeleiders van donderdag gebruik gemaakt. Zij hadden een route van 95 kilometer met ruim 1.400 hoogtemeters uitgestippelt.
Een aantal van ons voelden de hoogtemeters toch wel in de benen en ondanks dat er rustig werd gereden was iedere stijging duidelijk te merken. Het was wederom schitterend fietsweer en de omgeving zoals iedere dag geweldig.
Het verkeer is erg rustig, maar ook op de wat drukkere wegen wordt door de automobilist met veel respect omgegaan met de fietsers. Op Mallorca mogen automobilisten alleen inhalen als ze tussen de fiets en de auto een ruimte laten van 1,5 meter, hetgeen je als fietser een veilig gevoel geeft.
Het is mooi om te zien hoe goed onze begeleiders de weg kennen op Mallorca, de mooiste binnenwegen worden genomen en er wordt geluncht op een pleintje bij een mooi klooster.
Na aankomst in Port de Pollenca wordt nog lekker nagepraat aan een barretje aan de boulevard.
De meesten gaan na een uurtje terug naar het hotel, echter blijven er een paar plakken tot etenstijd………
De dames hebben de ochtend gewandeld langs de boulevard en door het dorpje Port de Pollenca.
De middag werd onder het genot van een drankje onder de palmbomen bij het zwembad doorgebracht.
Zaterdag – dag 7:
Voor een aantal van ons de laatste fietsdag.
Jan besluit de ochtend kadootjes voor de kleinkinderen te gaan halen en Cor en Myriam gaan een flinke wandeling maken. Pauline, Jacqueline, Patricia, Tiny en Ria maken een wandeling langs de zuidelijke kant van de boulevard. Lizette en Amanda bleven lekker bij het zwembad.
De rest van de heren maakte een “vlakke” tocht van 75 kilometer en toch weer 600 hoogtemeters.
Het eerst deel van de tocht was redelijk saai (we tellen de “demarage” van Hans hier maar niet mee). De toch ging over grote, drukke wegen. Het tweede deel van de tocht maakte gelukkig veel goed.
De laatste avond werd niet in het hotel gegeten, maar gingen we met de taxi naar Alcúdia.
Eerst werden laatste kadootjes gekocht voor het thuisfront en werden diverse souvenirs ingeslagen.
We hebben daarna heerlijk gegeten in een restaurant in de binnenstad van Alcúdia.
Eens een keer wat anders dan het hotel buffet, alhoewel dit ook gewoon goed was.
Na het toetje vroeg Paul of Lizette en Hans even naar voren wilde komen.
Johannes Paulus de 13e (beter bekent onder de naam de Bekker) van het Vaticaan zou het “huwelijk” tussen Hans en Lizette voltrekken, waarschijnlijk een grote verrassing voor het thuisfront.
Apostel Cor Johannes bracht de ringen en na het aanschuiven van de ringen werd met een kus het huwelijk bezegeld. Dat er vervolgens ook nog een Spaanse troubadour het restaurant binnen kwam maakte het feest compleet.
Zondag- dag 8:
Helaas de dag van afscheid van Mallorca.
Na het ontbijt waren er nog een aantal mannen die een tochtje naar de vuurtoren.
Helaas worden er 7 dames en 3 heren al om 12.00 opgehaald om naar het hotel te gaan.
De rest van de groep wordt om 17.00 uur opgehaald
De terugreis verloopt rustig.
Het was een heerlijke week. Veel zon, veel fietsen, heerlijk eiland, lekker eten, terrasjes, winkeltjes, leuke stadjes en een geweldige groep mensen.
Vooral leuk dat het super goed klikte tussen iedereen in de groep.
De plannen voor 2019 zijn er al, alleen weten we nog niet waar we heen gaan, wordt het wederom Mallorca, wordt het Sicilië of wordt het Tenerife……….en de dames gaan zeker weer mee !
Lekke Tube A-groep
